Voordat we weg gaan...

Even geen annonces, of blackjack uitbetalen. Mijn functie als Croupier in Holland Casino is nu even niet meer van toepassing. De komende 4 weken reis ik met mijn familie af naar Papua. De reis van mijn leven staat op het punt om te beginnen.

Begin vorig jaar is het idee ontstaan om te gaan reizen naar Papua, Indonesië, daar waar mijn moeder en mijn tante zijn opgegroeid. Daar waar ze als kind oneindig gelukkig waren en zonder zorgen konden leven in Jayapura. Als kind daar opgegroeid en naar Nederland gekomen op 2 oktober 1962. Exact 54 jaar later op dezelfde datum (toevallig?) reizen we naar het mooie Irian Jaya, daar waar het allemaal begonnen is.

Voorbereiding en voorpret is bijna net zo leuk als de reis zelf, zeggen ze vaak. Hoe leuk is het om dingen te plannen, een reisschema op te stellen en te fantaseren over hoe het daar zal zijn. En wat is het leuk om met de familie Kainama te praten over hoe het is en was in Irian Jaya en dan samen te gaan eten en lol te hebben met z'n allen.
Even op een zondag bij elkaar komen en allemaal oude foto's bekijken, ontzettend mooi.
Iets wat ik vaak tijdens de bijeenkomsten ook heb moeten horen. Wat is het daar ontzettend mooi. Als je er bent voel je je er gelijk thuis. Iets wat mijn lieve moeder en tante ongetwijfeld ook zullen hebben, maar zal dat bij mijn broertje, neef en mij ook zo zijn?

Al een geruime tijd heb ik het gevoel dat ik mijn roots onvoldoende ken, en hier wil ik graag verandering in brengen. Met deze reis hoop ik dat een deel van mij thuis gaat komen, en er wat meer puzzelstukjes op hun plaats gaan vallen. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat ik ga ervaren als ik dinsdag 4 oktober voor het eerst een voet zet op de warme grond van Irian Jaya.